امشب عروسم راهــــی حجله گاه دامـــادش شــــد...
ســـخت بود...درد داشت طعم رقـــــیب را چشـــیدن!!!
اســـم تو باید هـــم ردیف اســـم من می امد...
چه شـــد که همه چیز بهــــم خورد؟!
چه شــد مال «او» شـــدی؟!
چه شــد «من» برایـــت تـــمام شـــدم؟!
در لابلای جمعیـــت پنهـــان شــــدم..!!
مرا نـــدیــــدی!
امــــا من تـــو را در لــــباس سفیـــد عروسی ات دیـــدم!
چقـــدر خواستنی شـــده بودی...
روزی زن رویای مــــن بودی..یـــــادت هست؟؟؟
اما حـــالا عروس دیگری شدی...!
دامــــادت چقدر به تو می بالیـــد
چقـــدر خندان دستان مردانه اش را دور گردنت می انداخت...!
.....و چقدر لبخند هایتان عمیق بود....
من زیر مهـــر دســـت های بهـــم قفـــل شده
و قلب های ملتهـــب تو و دامـــادت یخ بستم!
برق حــــلقه اتــ
هنوز هـــم تن یخـــی و زمســـتانی مرا مــی سوزاند...
برق حلقـــه طلایی دســـت چپت
تمـــام زندگی ام را ســـوزاند...
..........مــــــــــــن را تمام کرد...........
ارام تر برو مســـافر مـــــن...
ارام تـــر گام بـــردار...
بگـــذار دلــــم باور کنـــد...
کــه دیگر تـــو مال دیگرانی...
بگــــذار دلم بـــاور کند که
فکر کردن به عروس دیگران حــــرام است...!
امشـــب صدای اشــــک ها و ضجــــه های مـــن
در صــــدای فنر تخت تو و دامـــادت گم میشود...!
امشــــب تو به حجله گاه معشوقت می روی و....
من دلــــــمــــــ را به قربانـــــگاه می برم...!
ﻣﺎﺩﺭﻡ !!!
ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻧﻤﯿﺎﯾﯽ...؟ﭼﺮﺍ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺰﻧﯽ...؟
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺑﻮﯼ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ... ﻣﯽ ﺩﺍﻧم از ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭﺵ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ...
ﻣﺎﺩﺭﻡ !!! ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ گاﻣﻬﺎﯼ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ...
ﻣﺎﺩﺭﻡ!!!
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺯﯾﺮ ﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺷﺪﻩ ﮐه رﻭزﻫﺎﯼ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ
ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨم...
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺰﻥ!
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﻋﺬﺍﺑﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ...
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺒﻮﺩﯼ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺍﺷﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ...
ﻣﺎﺩﺭﻡ!!!
ﻣﻦ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﯼ پسر ﺷﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ؛ﯾﺎﺩﺕ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ؟ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻣﺮﺍ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻧﺸﯿﻦ ﮐﺮﺩ
ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻡ...! ﺷﮑﺴﺘﻢ...! ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ...ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﯿﮕﺎﺭﻡ ...
ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﺍﻡ...ﺭﻓﯿﻖ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﺗﻠﺨﻢ...ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ...
ﻣﺎﺩﺭم ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺰﻥ!
ﻣن ﻮ ﺳﯿﮕﺎﺭﻡ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻮی ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ!!!
داغونـــم . . .!
میدونی داغــــون یعنی چی . . .؟
یعنــــی "داغ اون"
امـــا اون الان داغــــــه با اون . . .
رضا پاشـــــــــــــو صبــــــــــح شـُـــــده هــــا...
میروی ﭘﺎﯾﯿـــــﺰ ؟؟؟ ﻣــــﻦ ﻫﻨــــــﻮﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕـــــﻢ
ﻫﻨـــــﻮﺯ ﺩﺳﺘﻬـــﺎﯾـﺶ ﺭﺍ ﻧﮕــــﺮﻓﺘــﻪ ﺍﻡ ... ﭘﺎﯾﯿــــﺰ ﺑﻤـــﺎﻥ ...
ﻗـــــﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑـــــﻮﺩ ﺗــــﺎ ﺗــــﻮ
ﻧـــــﺮﻓﺘـــــﻪ ﺍﯼ ﺑــــﺮﮔـــــﺮﺩﺩ
ﭘـــﺎﯾﯿـــــﺰ ﺑﻤـــــﺎﻥ ﻭﻗـــــﺖ
ﺭﻓﺘــــﻦ ﻧﯿﺴـــﺖ
ﻣــــﻦ ﻫﻨـــﻮﺯ ﻧﮕﻔﺘـــﻪ ﺍﻡ ﺩﻭﺳﺘــﺶ ﺩﺍﺭﻡ ... ﭘﺎﯾﯿــــﺰ
ﺑﻤـــــﺎﻥ ... ﺯﻣﺴﺘــــﺎﻥ ﮐـــﻪ ﺑﯿـــﺎﯾــــﺪ ﻭ
ﮔـــــﺮﻡِ ﺩﺳﺘــــﺎﻧــﺶ ﻧﺒـــﺎﺷـــﺪ .... ﺳــﺮﻣﺎ ﺍﻣــــﺎﻧﻢ ﻧﻤﯿــﺪﻫـــﺪ
ﭘـــﺎﯾﯿـــــﺰ ﺑﻤـــﺎﻥ ... ﻫﻨــﻮﺯ ﺑــﺮﻧﮕﺸﺘــــﻪ ﺍﺳــﺖ ...
ﻫﻨـــﻮﺯ ﺟـــﺎﯾــﺶ ﺧـــــﺎﻟﯿـﺴـــﺖ
ﻫﻨــــﻮﺯ ﻣﻨﺘﻈـــــﺮﻡ ... ﭘـــﺎﯾﯿـــــﺰ ﺑﻤــــﺎﻥ
ﻣﯿﺘــــﺮﺳـــﻢ ﺗـــــﺎ ﺍﺑــــﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘــــﺎﻥ ﺩﻓـــﻦ ﺷـــﻮم !!!!!!!!
ای "غسال" با نـــاز بشـــور که نــــازکش نـــــداشتم . . .
با اشک بشور میدانم انانکه میگفتند دوستت دارم حتی یه بارهم برایم اشک نمیریزند ....
غسال...!!
ناخنهایت راکوتاه کن, بدنم زخمیست اوکه رحم نکرد تومداراکن...
وقتی نیستی هم من وهم دنیا نقاشی میکنیم...
من با مداد سیاه،دنیا با مداد سفید!!!
من روز های دنیا رو رنگ میزنم...
دنیا مو های منو...
کاش بـــــودی...
پنجشنبه است ودلم برای آن هایی که دیگرندارمشان تنگ است...
پنجشنبه وبوی حلوای خیرات ...
یاد آدم های رفته ...
طعم تلخ یک فنجان قهوه فوری و تنهایی لاکردار ...
پنجشنبه وپرسه های بی هدف...پنجشنبه واندوه آدم ها اندوه مرده ها...
گزگزکردن زخم حماقت ها...شوری اشک ها...
پنجشنبه ودوست داشتن های زیادی ودوست نداشتن های زیادی و پادرهوا ماندن میان این همه خاطره...
پنجشنبه است و دلم گرررررفته...
پنجشنبه وخاطرات جاودانه ی تو...
دوباره پنجشنبه و هق هق های من...دوباره پنجشنبه و سردرد های مزمن...
دوباره پنجشنبه و سیگاری که با سیگار بعدی روشن میشود...
پنجشنبه است و من باز تنهایم...
کاش بودی لعنتی...
رفتن راحت است...فقط باید چند قدم برداشت و دور شد!!!
ولی برای فراموش کردن...باید چند قرن بگذرد!!!
ولی باز هم ممکن است یک عطر تمام خاطراتــت را یکجا زنده کند!!!
تقریـــبا همه را متقاعد کرده ام
که فراموشت کردم...
فقط مانــده
خودم!!!
سلامتے روزے کہ خلاصہ شم تو دو کلمہ:
¤ ●جـوون● ●نـاکـام● ¤
سلامتے روزے کہ خلاصہ شم تو سہ کلمہ:
¤ ■قـطعہ■ ■ردیـف■ ■شماره■ ¤
سلامتے روزے کہ خلاصہ شم تو پنج کلمہ:
¤ ↯ پشت↯ ↯ســر↯ ↯مرده↯ ↯حرف↯ ↯نزنید↯ ¤
از لَج تو
امشــــب بــــا چنــــد نفـــــر بــــــودم …
چنــــدتـایـــــی کــــه حَتّی تـــــا حــــالا ، کســـــی لَبــــ بـــه لَبـــــ آنهـــــــا هــــم نشـــــده بــــــود …
تـــــا رمــــق داشتـــــم با آنهــــــا عشقبـــــــازی کـــــردم ..
تــــــــا سیــــــر شـــــــوم .. اینگــــــونــــه استــــــ ..!!
تـــــو کــــه نبــــاشـــــــی کســـی دیگـــــر ارضــــایــــم میکنـــــد ..!!
هِـــــــــﻪ …
حـــــِــرص نــــــخور ! پاکتــــــ سیــگــــــارم را گُفتـــــــــــــم …
دخترک از میان جمعیتی که ساکت و بعضا بی تفاوت شاهد اجرای تعزیه اند رد میشود...
عروسک وقمقه اش را محکم زیر بغل میگیرد....
شمر با هیبتی خشن، همانطور که دور امام حسین (ع) می چرخد ونعره می زند
از گوشه چشم دخترک را می پاید... او با قدم های کوچکش از پله های تعزیه بالا می رود.
از مقابل شمر میگذرد. مقابل امام حسین(ع) می ایستد و به لب های سفید شده اش زل میزند...
قمقمه اش را مقابل او می گیرد. شمشیر از دست شمر می افتد... و رجز خوانی اش قطع میشود.
دخترک میگوید: " بخور،برای تو آوردم" و برمی گردد.
رو به روی شمر که حالا دیگر بر زمین زانو زده می ایستد.
مردمک های چشم دخترک زیر لایه ی براق اشک می لرزد.
توی چشم های شمر نگاه می کند و با بغض می گوید : " بابا ، دیگه دوستت ندارم."
صدای هق هق مردم فضا را پر می کند.
««السلام علیک یا اباعبدالله»»
به سلامتیه روزی که تو بیمارستان دست میکشن رو چشام ..
روزی که دو نفر میرن دنبال گذاشتن خط سیاه رو عکسم ..
روزی که دوتا مرده شور با کافور جنازمو میشورن و غسل میدن ..
روزی که دیگه صدای زجــــه های خانوادمو نمیشنوم ..
روزی که شبش شب اول قبرمه
روزی که دردی تو تنم نیست ..
روزی که کفنم سفید و پنبه تو بینیم و توی دهنم ..
روزی که خنده رو لب رفیقامه...
روزی که جسدم زیر خاک دفن میشه ...
اون روز نزدیکه ...
اخرین دردم ..
اخرین غم .. اخرین دیدار ..
اخرین خدافظی بی جواب ..
اخرین روز زندگیم بهم می چسبه ..
سلامتی اون روز