تنها

شبیه تنهایی مردانی شده ام،که زیر باران شبانه پاییزی...

پیاده رو هارا...

سیگار پشت سیگار...

گریه میکنند...

خاکستر سیگارم را از پنجره بیرون میتکانم...

دنیای شما...

زیر سیگاری من است!!!!

هر شب...

هر شب که هوا تاریک میشود به اسمان زل میزنم...

و سیگار به دست!!!!

در شهر خاطراتمان قدم میزنم...

نمیدانم خاطرات  دلم را میسوزاند...یا... این پُک های عمیق!!!

خسته ام از همهِ ی ادم ها...

خدایا زمین نمیای؟

یادم می اید...

ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ . . .

ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻣﺶ

ﻣﺎﺳﺖ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﮐﺖ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩﯼ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺎﻥ

ﺍﺳﺖ ، ﺧﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ

ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ . . .

ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﺮﻣﯿﺨﯿﺰﺩ ﻭ ۲ ﻧﺦ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﯼ

ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﺪ ، ﯾﮑﯽ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﻭ . . .

ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ . . .

ﻣﯿﺪﺍﻧﯿﻢ ﺍﻣﺸﺐ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ

ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . . .

ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ، ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﭘﮏ ﻋﻤﯿﻖ ﻭ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ

ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . .

ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻻﯼ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﺩﺍﻍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ

ﻣﯽ ﺁﯾﻢ . . .

ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺗﻮ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ

ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﺦ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻏﺮﻕ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ .