عـــروســـم...

امشب عروسم راهــــی حجله گاه دامـــادش شــــد...

ســـخت بود...درد داشت طعم رقـــــیب را چشـــیدن!!!

اســـم تو باید هـــم ردیف اســـم من می امد...

چه شـــد که همه چیز بهــــم خورد؟!

چه شــد مال «او» شـــدی؟!

چه شــد «من» برایـــت تـــمام شـــدم؟!

در لابلای جمعیـــت پنهـــان شــــدم..!!

مرا نـــدیــــدی!

امــــا من تـــو را در لــــباس سفیـــد عروسی ات دیـــدم!

چقـــدر خواستنی شـــده بودی...

روزی زن رویای مــــن بودی..یـــــادت هست؟؟؟

اما حـــالا عروس دیگری شدی...!

دامــــادت چقدر به تو می بالیـــد

چقـــدر خندان دستان مردانه اش را دور گردنت می انداخت...!

.....و چقدر لبخند هایتان عمیق بود....

من زیر مهـــر دســـت های بهـــم قفـــل شده

و قلب های ملتهـــب تو و دامـــادت یخ بستم!

برق حــــلقه اتــ 

هنوز هـــم تن یخـــی و زمســـتانی مرا مــی سوزاند...

برق حلقـــه طلایی دســـت چپت

تمـــام زندگی ام را ســـوزاند...

..........مــــــــــــن را تمام کرد...........

ارام تر برو مســـافر مـــــن...

ارام تـــر گام بـــردار...

بگـــذار دلــــم باور کنـــد...

کــه دیگر تـــو مال دیگرانی...

بگــــذار دلم بـــاور کند که

فکر کردن به عروس دیگران حــــرام است...!

امشـــب صدای اشــــک ها و ضجــــه های مـــن

در صــــدای فنر تخت تو و دامـــادت گم میشود...!

امشــــب تو به حجله گاه معشوقت می روی و....

من دلــــــمــــــ  را به قربانـــــگاه می برم...!