پنجشنبه های من...

کاش بـــــودی...

پنجشنبه است ودلم برای آن هایی که دیگرندارمشان تنگ است...

پنجشنبه وبوی حلوای خیرات ...

یاد آدم های رفته ...

طعم تلخ یک فنجان قهوه فوری و تنهایی لاکردار ...

پنجشنبه وپرسه های بی هدف...پنجشنبه واندوه آدم ها اندوه مرده ها...

گزگزکردن زخم حماقت ها...شوری اشک ها...

پنجشنبه ودوست داشتن های زیادی ودوست نداشتن های زیادی و پادرهوا ماندن میان این همه خاطره...

پنجشنبه است و دلم گرررررفته...

پنجشنبه وخاطرات جاودانه ی تو...

دوباره پنجشنبه و هق هق های من...دوباره پنجشنبه و سردرد های مزمن...

دوباره پنجشنبه و سیگاری که با سیگار بعدی روشن میشود...

پنجشنبه است و من باز تنهایم...

کاش بودی لعنتی...